Recenzja „Wilk który nigdy nie śpi”

Zachęcam do przeczytania recenzji książki „Wilk który nigdy nie śpi” napisanej przez dh. Zosię Przybyszewską. Może kogoś to zachęci aby poznać biografię Roberta Baden-Powella i jego wielkie przygody i bardzo ciekawe życie. Oczywiście polecam tą lekturę dla osób , które mają w swojej próbie wybrać jakąś książkę do przeczytania , gdyż ta się bardzo nadaje do tego zdania : ) ! O to recenzja :

Każdy harcerz pytany o Roberta Baden-Powella potrafi wymienić kilka istotnych faktów z jego życia. Urodził się 22 lutego 1857 zmarł 9 stycznia 1941. Był bardzo ważną postacią dla harcerzy ponieważ założył działający do dziś ruch skautów. Napisał książkę w której zebrał najważniejsze zasady ruchu skautowego które kształtował przez cały czas a przede wszystkim w czasie służby wojskowej. Walter Hansen zebrał całą historie B-P w książce „Wilk który nigdy nie śpi” i mimo że jest to rodzaj biografii książka ta  różni się od wszystkich. Nie wiem czy są to zdolności pisarskie autora czy bardziej porywająca historia przygód i życia Baden Powella. Dopiero po przeczytaniu jej możemy docenić pełnię charakteru i inteligencji B-P zwanego również tytułowym wilkiem który nigdy nie śpi  czy Sherlockiem Holmsem. Mimo tego że nie udało mu się dostać na Oksford swoim działaniem, sprytem dowiódł dużo więcej stacjonując z wojskami w Afryce czy Indiach. Tam zdobywając kolejne stopnie wojskowe nauczył wielu swojego podejścia do życia. Wystawiał sztuki, uczył się języków plemion, uprawiał sport daleko mu było do nudy, a jego pomysłowości i przebiegłość imponowała jego przełożonym i niejednokrotnie przysparzała problemów przeciwnikom. Baden Powell nie lubił krwawych wojen zawsze starał się znaleźć inne rozwiązanie aby uniknąć śmierci, szanując życie swoich przyjaciół i przeciwników. Całe jego doświadczenie zdobyte w wojsku składało się na reguły obowiązujące później w założonym przez niego skautingu.  Zaczynając od bliskiego kontaktu z przyrodą, z którą było on od zawsze związany. Jego pasja było obcowanie z naturą, tropienie czy terenoznawstwo. Jak wiemy dziś jest to jeden z elementów którym zajmują się harcerze na całym świecie. Dążą do bliskości z przyrodą, poznawaniem jej ale również dbają o nią aby kolejne pokolenia miały możliwość poznania jej piękna. Następnie stworzył systemu małych grup. Wprowadził go jako formę szkoleniu żołnierzy, dawał im poniekąd wolną rękę aby umieli uczyć się na błędach, ale też chciał ich przez to nauczyć odpowiedzialności za siebie i za grupę.  System małych grup miał wykształcić u każdego żołnierza zdolność podejmowania  i inicjatywy i samodzielnego myślenia. Baden Powell wykształcił też tzw. Skautów byli to specjalni zwiadowcy wojskowi których zadaniem było nie zostawiać po sobie śladu, być nie zauważalnym. Od nazwy tej grupy wojskowej wzięła się nazwa założonego przez niego później wielkiego bractwa skupiającego młodzież. B-P już podczas swojego pobytu w Indiach zauważył że młodzież jest bardziej chętna do porozumień i otwarta. Młodzi rozumieją się lepiej niż dorośli, nie przejmują się odmienna kultura czy religią. Myślę ze te doświadczenia i spostrzeżenia przyczyniły się do założenia  przez Baden Powella właśnie ruchu dla młodzieży. Stał się on postacią bardzo ważną i szanowaną przez Brytyjczyków w czasie wojny przede wszystkim dzięki odparciu wroga podczas oblężenia miasta Mafeking. Nie chciał on jednak być wojennym bohaterem. Potrzeba pokoju i zgody między ludźmi oraz niechęć do wojny dała B-P motywacje do podążania w tym kierunku. Kiedy udało mu się już zrezygnować ze służby wojskowej cały  poświęcił się młodym chłopcom, którzy spragnieni przygody w ogromnych ilościach lgnęli do Baden Powella i do założonego przez niego ruchu skautów. Został mianowany Naczelnym Skautem Świata, jego żona natomiast Naczelną Skautką. Olave zajmowała się ruchem dla dziewcząt, miały one podobne jak chłopcy pragnienie należenia do ruchu zapoczątkowanego przez B-P. Zorganizował również  Jamboree  zjazd dla skautów z całego świata. To właśnie było jego celem, integracja młodzieży o różnej kulturze, kolorze skóry, języku i religii. Stworzony przez niego niego ruch skautowy do dziś zrzesza ze sobą młodzież z całego świata. Prawa obowiązujące  w napisanym przez niego w 1908 roku Scouting for Boys obowiązują, choć nieco zmodyfikowane do dziś. Swoją postawą dawał dobry wzór nie tylko chłopcom brytyjskim ale również dzisiejszej  młodzież z całego świata Czytając książki właśnie takie ja ta mogą wiele nauczyć się od „Wilka który nigdy nie śpi”